Mijn laatste maandje in Spanje! Weer terug thuis!

Oké, oké, oké. Naar aandringen van vele mensen zal ik mijn laatste berichtje erop zetten. Het spijt me voor de vertragingen. In Spanje had ik echt geen tijd!! Maar in de 3 dagen dat ik alweer thuis zit, heb ik helaas nog geen smoes verzonnen waarom het er maar niet van kwam.

Het is nu woensdag 5 september en ik zit een heerlijk bruin broodje met leverworst naar binnen te werken met een beker Nederlandse melk!

In het laatste maandje alweer van mijn stage zijn er nog vele dingen gebeuren. Ten eerste kwam mijn lieve moeder nog bij mij langs, omdat ik me een tijdje niet lekker in mijn vel zat.
Op maandag 30 juli zou ze rond half 6 aankomen op het station in Santa Susanna. Rond 4 uur zat ik daar al op haar te wachten. Lekker in het zonnetje, ik had een boekje mee en ik luisterde muziek. Wie kon mij wat doen! Rond kwart over 4 zie ik opeens een erg bekend gezicht. Volgens mij zit hij vaak in de kerk als we moeten zingen met Joyful Sound, dacht ik. Toen later zag ik nog 2 meiden die er bekend uit zagen en toen zag ik Arianne!!!! (dat is een vrouw die bij mij op koor zit) Echt zo leuk! We kwamen gillend naar elkaar toe gerend. Dat vond ik een hele leuke ontmoeting. Ik was heel blij dat ik haar gezien had. Om half 6 kwam mijn mams aan, toen was Arianne al weg, want ze ging weer terug naar Pineda de Mar. Natuurlijk ben ik ook gillend naar mama toe gerend. Wat is het toch fijn om weer iemand lekker te kunnen knuffelen en te praten. Ik vind het heel knap van mam, dat ze het helemaal zelf gered heeft van Amsterdam Schiphol tot aan Santa Susanna. Vooral voor iemand die niet echt goed Engels kan en helemaal geen Spaans. Ze had wel een briefje meegekregen van Mark met allerlei informatie erop, maar die is die zoeze natuurlijk weer kwijtgeraakt (net zoals ze de boodschappenbriefjes altijd kwijt raakt, haha)

Het waren heerlijke 5 dagen. We zijn op mijn vrije dinsdag naar Calella geweest. Lekker geshopt en op een terrasje mensen begluren. Wat is dat een ongelofelijk leuke bezigheid. We hebben ons soms echt vlak gelegen, hoe sommige mensen deden. Niet om hoe ze eruit zagen hoor. Maar hoe mensen onbewust in hun neus peuteren of aan hun kruis krabben en dat gebeurt echt! Om de dag goed af te sluiten zijn we lekker uit eten geweest. De rest van de week gingen we samen ’s middags de hele dag naar het strand. Mam sliep in mijn hotel en at daar dus ook. Op een avond hadden we hele lekkere tomatensoep en toen had mama ook voor mij een bakkie opgehaald terwijl ik aan het werk was:p
Zaterdag 4 augustus ging moeders weer met de trein terug. We voelden ons er niet rot bij om afscheid te nemen, want we wisten dat we elkaar over 3 kleine weekjes weer terug zouden zien.
Nadat mam weg was ging alles weer zoals vanouds. ’s Ochtends en ’s avonds werken en ’s middags lekker slapen in het appartement. De avonden na het werken werden steeds gezelliger. We gingen vaker weg met onze mannelijke collega’s (Seyni, Allah, Isam, Mamaloe, Buba en Arturo.) naar het strand of naar onze discotheek Tropicana.

Op zondag 11 augustus hoorden we nog wel iets verschrikkelijks.
Het begon allemaal gewoon. Joëlle en ik waren allebei op tijd op het werk verschenen (want die week ervoor hadden we ons wel 1 x verslapen) Een andere vrouw, Yuli, was er nog niet. Om half 9 niet om 9 uur nog steeds niet en om half 10 was er nog steeds geen Yuli. Zo ging het de hele ochtend door. Loli was heel boos op haar en zei tegen ons: ‘Loli boos a Yuli’ ‘Yuli lekker slapen y nosotros werken’. Dat vonden Jo en ik ook. We vonden Yuli al niet zo heel erg aardig (dat kun je hebben met sommige collega’s, je kunt niet iedereen aardig vinden) Toen kregen we rond 11 uur een telefoontje. Wat bleek nu: De vriend van Yuli had zelfmoord gepleegd. Toen stonden we allemaal met onze mond vol tanden. Ik weet nog steeds niet waarom hij dit heeft gedaan en ik heb Yuli na de tijd ook niet meer gesproken. Ze is niet meer terug gekomen, want ze is verhuisd naar Columbia waar ze haar kinderen heeft (bij haar man, waar ze mee is gescheiden). Ik vond het wel heel sneu voor haar, want hij bracht haar elke dag naar het werk en haalde haar ook weer op en ze hadden al trouwplannen. Dat was wel even schrikken. Maar na deze gebeurtenis begon het gezeur wel weer dat Joëlle en ik ’s middags moesten werken.

Het begon met 1 middag. Loli kwam woensdagsavond naar mij toe en vroeg of ik ALSJELBLIEFT 1 middag wilde werken. Oké, dacht ik. Het moet maar weer. Voor 1 keer en daarna nooit weer. Nou het bleef dus niet bij 1 keer, ook Jöelle werd er bijgehaald of we alle 2 alsjeblieft 1 middag konden werken. Oké, 1 middag. In werkelijkheid heb ik 9 middagen meer gewerkt en Joëlle 8. Slaat natuurlijk helemaal nergens op.
Zondag 26 augustus zou onze laatste dag zijn, maar dat was ook alweer de 28e geworden. Ik vond het niet erg om wat meer te werken, maar op de manier hoe we werden gevraagd door Loli. En omdat je er best op hebt verheugd en samen al dingen had gepland wat we allemaal zouden doen op onze vrije dagen. Dat was iets minder aan de laatste weken.

Maandag 20 augustus ben ik nog naar Port Aventura geweest met Joëlle en Coco. Dat was echt super gaaf. Dat is een heel groot pretpark (iets kleiner als Disneyland Parijs) met de grootste achtbaan van Europa die 8 keer over de kop gaat! En daar ben ik ook in geweest. Echt super gaaf!!!! In totaal zijn we maar in 4 attracties geweest, omdat het zo druk was in het park. Het langste wat we hebben gewacht is 2,5 uur. Eigenlijk te gek voor woorden, maar we wilden er zo graag in :P

Op vrijdag 24 augustus kwamen mijn ouders, zus en vriend mij ophalen! Wat een feest!! Nu had ik echt het gevoel dat ik bijna naar huis ging. Ik moest nog 5 daagjes werken en nog 3 dagen een beetje vakantiegevoel krijgen en dan vroemm… naar HUIS! Vrijdags hadden we ook nog een White Party van mijn organisatie AnimaFest. Daar kreeg ik ook nog mijn diploma. Joëlle en ik hadden in Calella allebei hele schattige jurkjes geshopt voor de party en nog diamanten sieraden (niet echt hoor, haha) en lieve schoentjes. Onze feestoutfit was helemaal compleet. Seyni, Allah, Gytha en Mark gingen ook mee naar de party. Het werd gehouden in QK. Op zich was het wel gezellig omdat ik weer bekenden zag zoals: Jessica, Micha, Maarten en allemaal anderen. Maar de rest viel tegen. Je diploma kreeg je bij de ingang, daar werd helemaal geen aandacht aan besteed en er waren heel weinig mensen die in het wit waren, ook erg jammer. Daarna zijn we naar Tropicana geweest, daar was het hutje mutje vol en kon je je niet echt goed bewegen. Toch hebben we het daar wel gezellig gehad. Rond half 5 lagen we op onze bedjes en om half 6 gingen we pas slapen. De volgende dag waren we ’s ochtends vrij! Dat was heel lief van onze manager, dat ze ons ’s ochtends vrij had gegeven! Helaas ’s middags wel aan de bak, maar ja! Ik was om half 10 alweer wakker en was ook nog naar mijn familie geweest.

En dinsdag was het feest!! Ik heb ’s avonds heerlijk gewerkt en het was volgens mij ook wel aan me te zien dat ik genoot. Een dikke glimlach op mijn gezicht en geen 1 gast irriteerde mij. Na werktijd gingen we met alle collega’s van het restaurant wat drinken in een cafeetje. Zelfs Loli deed heel gezellig. Ik dacht, Tropic Park betaalt, dus ik nam de duurste cocktail. Moesten we allemaal ons eigen drankje betalen. Vond ik heel erg raar. Achteraf is hij wel voor mij betaald door Arturo, haha. Daarna gingen we door naar Tropicana. Mark kwam even later ook nog. Loli en Lena (die vrouw is net zo jong als mijn mams) gingen rond 1 uur alweer naar huis, want tsja, hun moesten de volgende dag wel werken (hahahahaha) en Lisi (die is 32 jaar) ging om half 3 naar huis. Allah, Seyni, Buba, Mamaloe en Arturo bleven allemaal tot en met kwart voor 4. En wij, Joëlle/Mark/Steeff bleven tot en met het einde. En het einde duurt tot en met 5 uur. Ik heb die nacht lekker bij Mark geslapen in hun hotel. Dat bed is daar heel erg groot en breed, dus ik paste er makkelijk bij.

Op woensdag hebben we lekker op het strand rondgehangen. Ik ben met Loes, Joëlle, Mark en papa op een banaan geweest. Was opzicht wel grappig, maar die man deed niet zijn best om ons eraf te laten vallen, want alleen Loes en Jo zijn eraf gevallen omdat ze op het einde van de banaan zaten. ’s Avonds gingen Loes en Joëlle naar de kapper. Jo heeft haar haar weer lekker kort laten knippen en Loes heeft haar dooie punten er af laten knippen en een kleurtje erin gedaan. Ik wacht op de bruiloft van mijn zwager en schoonzus. En zo erg vertrouw ik die Spaanse mensen ook niet, want mijn haar is heilig voor mij :P Haha!!

Donderdag gingen ik met mijn familie naar Montserrat. Daar staat een klooster waar nog steeds monniken in leven. Ook een beroemd beeldje dat de zwarte Madonna word genoemd, kun je bezichtigen in de kerk. Als je het hand van de vrouw aanraakt dan brengt het geluk en als je het kust dan word je binnen een jaar zwanger (dat zeggen ze, ik geloof niet in dat bijgeloof). Mijn vader heeft de hand gekust, dus binnen een jaar krijg ik er een broertje of zusje bij. Hahaha!!
Nadat we het klooster hadden bezichtigd gingen we nog verder de berg op met een kabelbaan. Daar was het echt heel gaaf. Super mooi uitzicht en die bergen waren erg mooi! Papa, Mark en ik zijn nog een heel stuk naar boven gelopen, totdat we niet verder konden. Gytha en mam hadden geen zin. Maar goed ook, want Gytha en mama hadden slippers aan die niet erg gemakkelijk waren voor paden die daar waren. De terugweg zijn we de berg afgelopen naar het klooster toe. De wandeling duurde 50 minuten. Het was heel erg warm dus ik had lekker mijn t-shirtje uitgedaan en in mijn bh rondgedarteld. Wat maakt mij het ook uit, we kwamen toch geen mensen meer tegen en als dat nog zo zou zijn dan zie ik die mensen toch nooit meer terug. Het was een heel gezellig dag.
’s Avonds zijn we voor de laatste keer nog naar Tropicana geweest met Coco, Rika, Loes, Joëlle, Seyni, Allah, Mamaloe en Buba. Was weer als vanouds gezellig.

Vrijdag ging Joëlle naar huis, samen met Tom. Om 9 uur gingen we naar het restaurant om van iedereen écht afscheid te nemen. Afscheid viel wel zwaar. Allah, Joëlle en ik moesten huilen. Seyni hield zich heel groot. Ik vond het zo naar om doei te zeggen. We hebben zoveel met deze jongens meegemaakt. Arturo had het ook heel moeilijk. Naar een half uur hebben we toch echt adíos gezegd! Vrijdagmiddag heb ik lekker op het strand gelegen en ’s avonds nog op een terras gezeten met paps, mams, mijn zus en mark.

En eindelijk op zaterdagochtend gingen we richting Nederland. Rond 10 over 10 stapten we de auto in, in Malgrat de Mar, Spanje en om half 5 zondagochtend stapten we de auto uit in Wezep, Nederland (onderweg wel uitgestapt hoor, voor plaspauzes en rek en strek pauzes) Toen ik bij mijn huisje aankwam werd ik helemaal zenuwachtig. Ik was zo blij om weer in mijn koude kikkerlandje te zijn. Mijn huis was helemaal versierd met een groot spandoek Bienvenido en casa (Welkom Thuis) en allemaal vlaggetjes. Binnen lagen er heel veel Welkom Thuis kaartjes op tafel en 2 bossen bloemen van de buren. Heel erg lief! Om half 6 legde ik mijn hoofd op mijn eigen vertrouwde kussen. Heerlijk om weer thuis te zijn!!! Wat heb ik dit gemist zeg. De volgende dag ben ik gelijk op de weegschaal gaan staat, want ook ik ben een vrouw. Ik wilde weten hoeveel ik woog.. en dat was opzich best wel even schrikken want ik was 8 kilo afgevallen. Dit was niet echt mijn bedoeling geweest, maar ik heb in september en in oktober elk weekend een feest dus alles komt er weer aan, haha!!!

De dagen erna heb ik allemaal visite gehad en nu ben ik alweer gewend aan mijn huis. Zelfs mama zei tegen me, ik heb helemaal niet het gevoel dat je zolang bent weggeweest.
Gelukkig heb ik alle herinneringen nog en de foto’s (waar ik nu een paar van op de site ga zetten)
Vanavond ga ik weer heerlijk zingen in mijn koortje Joyful Sound.

Ik vond het erg leuk om jullie op de hoogte te houden en bedankt allemaal voor de leuke en lieve, grappige reacties! Ook voor iedereen die me heeft gebeld of heeft gemaild. Van de mensen wie ik kaartjes heb gekregen. En iedereen bedankt die aan me gedacht heeft!

Heel veel liefs,
Stephanie
Adíos España y Hola Holanda !!!!